Frida Kahlo: het symbool van Mexico en het feminisme

Viva la Frida! Slechts weinig vrouwen slaagden er de afgelopen eeuw in om een succesvol kunstenares te worden, toen de wereld nog aan mannen toebehoorde. Weinig vrouwen werden zowel een symbool van hun land als van de feministische beweging. Frida Kahlo was zeker geen gewone vrouw met een beroemde man. Ze was een onafhankelijke, vrije geest – praktisch een zwart schaap in haar tijd. Helaas was haar geen lang leven beschoren, en werd ze tijdens haar korte leven geconfronteerd met veel leed en tegenspoed. Desondanks raakte ze miljoenen mensen over de hele wereld. Lees meer over het leven van een Mexicaanse kunstenares die perfect aansluit op de huidige trends!

“I don’t give a sh*t what the world thinks. I was born a bitch, I was born a painter, I was born fuc*ed. But I was happy in my way.”

Magdalena Carmen Frida Kahlo y Calderón werd geboren in de buitenwijken van Mexico City op 6 juli 1907. Ze was het derde kind van de Mexicaanse fotograaf Guillermo Kahlo en zijn vrouw Matilda. Hoewel haar vader Duitse wortels had, was haar moeder een geboren Zuid-Amerikaanse. Frida voelde zich daarom een bemiddelaar tussen de Europese en Mexicaanse cultuur, wat haar latere werk sterk beïnvloedde.

“At the end of the day, we can endure much more than we think we can.”

Het noodlot sloeg al op jonge leeftijd toe, op zesjarige leeftijd liep Frida polio op, waardoor ze haar leven lang bleef hinken en haar benen verschillende lengtes hadden, dat Frida verborg onder haar lange rokken. Op 18-jarige leeftijd liep Frida ernstige verwondingen op tijdens een busongeluk terwijl ze onderweg was naar een sanatorium waar ze revalideerde vanwege de gevolgen van polio. Ze onderging verschillende operaties, maar helaas leed ze de rest van haar leven ondraaglijk veel pijn.

Tot dit ongeluk ontwikkelde Frida zich echter goed, ze wijdde zichzelf aan sport en haar studie geneeskunde. Ze was één van de 35 meisjes die toegelaten werd aan de prestigieuze National Preparatory School (waar 2000 jongens studeerden!). Maar ook op school onderscheidde Frida zich van de rest, ze richtte het geheime genootschap Kachuchas op en haar gedrag werd – in de context van die tijd – omschreven als schandelijk. Op school ontmoette ze ook haar toekomstige echtgenoot, de beroemde schilder Diego Rivera, die daar van 1921 tot 1923 aan zijn muurschildering ‘Creation’.

“Feet, what do I need them for If I have wings to fly.”

Maar toen volgde in 1925 het noodlottige ongeval waarbij Frida een drievoudige breuk aan haar wervelkolom opliep, een gebroken sleutelbeen, ribben, bekken, elf breuken in haar rechterbeen en een ontwrichte schouder. Daarnaast werden haar maag en baarmoeder doorboord door een ijzeren reling. De gevolgen van dit ongeluk bleven haar tot het einde van haar leven bij. Door haar verwondingen kon ze geen kinderen krijgen en ging haar grote wens nooit in vervulling. Na het ongeluk bracht ze langer dan een jaar door in een ziekenhuisbed. Ze vroeg haar vader om haar verf en kwasten naar het ziekenhuis te brengen. Haar bed werd aangepast zodat Frida op haar zij kon liggen en er werd een spiegel aan haar bed bevestigd zodat ze zichzelf kon zien. In deze tijd begon Frida met het schilderen van haar typerende zelfportretten. In totaal schilderde ze er gedurende haar leven 55 stuks.

Frida Kahlo’s schilderstijl werd wordt vaak als naïef of surrealistisch beschouwd, maar de kunstenares zelf kon zich beter vinden in het realisme. “Ik schilder geen dromen of nachtmerries, ik schilder mijn eigen realiteit,” zei ze. Omdat haar realiteit lange tijd uit haarzelf en haar innerlijke wereld bestond, schilderde ze vooral zelfportretten. “Ik schilder mezelf omdat ik veel tijd met mezelf doorbreng, en mijn gezicht is het onderwerp dat ik het beste ken.” Andere favoriete motieven waren onder andere bloemen, die ze schilderde “zodat ze nooit doodgaan”.

“There have been two great accidents in my life. One was the train the other was Diego. Diego was by far the worst.”

Nadat ze het ziekenhuis verliet, keerde Frida een tijd terug naar school. Ze liet haar kunstwerken zien aan de schilder Diego Rivera, die onder de indruk was van haar zelfportretten. Hij had echter weinig interesse in haar andere werk, dus adviseerde hij Frida op haar manier te blijven schilderen en zich door niemand te laten beïnvloeden. Ze raakte bevriend met Rivera en later trouwden ze. Dankzij hun huwelijk werd Frida lid van de Communistische Partij en raakte ze betrokken als vrouwenrechtenactiviste. Ze verhuisde met Rivera naar de Verenigde Staten, waar ze zich bewust werd van de grote nationale verschillen en zich vastklampte aan haar Mexicaanse wortels door op lokale volkskunst geïnspireerde schilderijen te schilderen. Ze begon met het verzamelen van antiek en droeg dagelijks nationale kostuums. In 1939 stelde ze zelfs een schilderij tentoon in het Louvre in Parijs, waar een op Mexico geïnspireerde tentoonstelling werd gehouden. Frida werd een ware sensatie. In de jaren veertig van de vorige eeuw hield ze thuis al regelmatig haar eigen tentoonstelling.

Wat betreft haar relatie met Rivera, de twee vormden een legendarisch artistiek koppel. Beiden waren kunstenaar – hij was aanvankelijk de beroemdste (maar ook 20 jaar ouder), en beiden waren ze enthousiaste aanhangers van het communisme. In 1939 verschaften ze zelfs onderdak aan de beroemde Russische communistische revolutionair Trotski, met wie Frida een kortstondige affaire had. Kortom, Frida was een zeer vrijgevochten vrouw die deed wat ze wilde – ze rookte, dronk, was openlijk biseksueel en stond bekend om haar pittige taalgebruik en het zingen van obscene liedjes voor haar gasten. Ondanks haar grote fysieke en mentale leed genoot ze op haar eigen manier met volle teugen van het leven, waardoor ze vele toekomstige generaties vrouwen beïnvloedde.

“I hope the exit is joyful and I hope never to return.”

Frida Kahlo overleed in 1954 op 47-jarige leeftijd aan een longontsteking, maar er wordt ook wel gespeculeerd dat de echte reden voor haar dood een drugsoverdosis was. Alcohol en drugs waren zeker niet onbekend voor Frida. “Ik dronk omdat ik mijn verdriet wilde verdrinken, maar nu hebben die verdomde dingen geleerd om te zwemmen.” Niemand heeft ooit de werkelijke oorzaak van haar dood onderzocht. Hoewel Kahlo in haar dagboek de wens uitsprak om nooit meer terug te keren naar deze wereld, is ze er eigenlijk nooit uit verdwenen. Haar levensverhaal is zo fascinerend dat ze na haar dood op allerlei manieren is herdacht. Zo werd ze in 2002 in de film Frida geportretteerd door de Mexicaanse actrice alma Hayek. In onze webwinkel vind je woondecoraties en accessoires in het thema van deze ongelooflijk sterke vrouw. Viva la vida – dat was de naam van haar laatste schilderij. En wij zeggen – Viva la Frida! Moge haar moed ons allen inspireren om ons leven op onze eigen manier in te richten!

Naar de Frida Kahlo Collectie

Bron Frida Kahlo’s quotes

martinecopp